Tolstoy, zengin bir ailenin çocuğu olarak 190 sene önce bugün Rusya ’da dünyaya geldi. Fazla minik yaşlarda anne ve babasını kaybetti ve yakınları tarafından büyütüldü. Tüm bu yaşadıkları onun bir gözlemci olmasına sebep olmuştu. Fransızcasını ilerletip Voltaire ve J. J. Rousseau okudu; onların etkisinde kaldı. Doğduğu konağa geri döndü ve bu sırada ilk eseri “Çocukluğum”u yazdı.
Hayatı baştan başa yaşamın nasıl bir şey olduğunu anlamaya çalıştı. Eserlerine yansıyan bu kasıt, onu en büyük Rus yazarlarından biri olarak dünyaya tanıttı. Onu doğum gününde işte bu eserlerinden alıntılarla anıyoruz…
(Gençliği)
– Evlendiğini kabul edelim. Eşini seviyorsun, lakin bir diğer kadına kapılmış olasın…
– Afedersin fakat bunu anlayamıyorum. Yemekten sonradan, bir fırının önünden geçerken ekmek yemek arzu etmek gibi birşey bu.
(Anna Karenina)
*
– Şunu sakın unutmayın: Kayda Değer olan bir tek an vardır. O da “hemen”dir. Çünkü bir tek ona sözümüz geçer.
(İnsan Ne İle Yaşar)
*
– Mutlu Olmak için gereken bir tek şey vardı: Sevmek… Fedâkarca hoşuna gitmek… Her şeyi, herkesi hoşlanmak, sevgiyi bir örümcek ağı gibi çevreye yayarak bu ağın içine her geleni edinmek…
(Kazaklar)
*
– Ayağınızın altındaki zemin yerine, gökyüzüne bakarsanız, tüm bunları anlar ve güneşin sadece sizi ve sizin ülkenizi aydınlatmadığını görürsünüz.
(İnsan Neyle Yaşar)
*
– Bir insan yüregi ile yasamıyorsa beynin pek önemi değil Anna.
(Ölüm Manifestosu)
– “Koş-keldin” dedi. Bu Tatarca “Merhab” demektir; onlar birbiriyle karşılaştıklarında böyle derler. Bu “Sağlıklı olun, uzlaşma içinde olun” demektir.
(Kazaklar)
*
– Haydi git Vanya, erteleme. Kıvılcımı söndürmezsen ateşi zapt edemezsin.
(İnsan Neyle Yaşar)
*
– Birinden fena bir laf işitirsen sessiz kal, kendi vicdanı kuytu bırakmasın o kişiyi.
(İnsan Ne İle Yaşar)
*
– “Adam bir sene sonrasına hazırlanıyor, ama akşama varmadan öleceğini bilmiyor” diye düşündüm…
(İnsan Ne İle Yaşar)
*
– En kayda değer an, şu andır. Çünkü bir tek ona sözümüz geçer. İnsana en gerekli olan birey, şu an yanına olan kişidir. Çünkü hiç kimse günün birinde bir başkasına işinin düşüp düşmeyeceğini bilemez. Ve insan için en manâlı olan uğraşı o lahza yanında olan kişiye iyilik yapmaktır. Zira bu insanın yeryüzüne gönderiliş gayesidir.
(İnsan Ne İle Yaşar)
– İnsan öldürmek kolay, fakat kan ruhuna da sıçrar. İnsan öldürenin ruhu kanar. Kötü bir insanı öldürünce kötülüğü de yok ettiğini sanırsın, daha sonra bir bakarsın fakat yok ettiğini sandığın kötülükten daha beteri senin içinde büyüyor. Musibete boyun eğersen gün kazanç kötülük de sana boyun eğer.
(İnsan Neyle Yaşar)
*
– O Kadar vakit olur, koca bir ayını elli kapiğe verirsin; öyle zaman olur, bir yarım saati kaç para versen alamazsın.
(Anna Karenina)
*
– Yapaylık, ne şekilde olursa olsun en zeki, en sağgörülü adamı bile kandırabilir; fakat yapaylık ne kadar büyük bir ustalıkla gizlenirse gizlensin en kıt anlayışlı çocuk bile onu anlar ve tiksinir.
(Anna Karenina)
*
– Sevilmek de, sevmek kadar büyük bir mutluluktur, insan bu mutluluğa bir defa erişti mi, artık ömrünün ardına kadar onunla yetinmeli.
(Kazaklar)
*
– İki insan arasındaki kötülük yalnızca birinden mi çıkar? Kötülük iki taraflıdır. Onun yaptığı kötülüğü görüyorsun fakat kendininkine gözlerin kapalı. Yalnızca o kötü olsa, sen daima iyi olsaydın apaçık kin olmazdı.
(İnsan Neyle Yaşar)
*
– Pahom’un adamı kazmayı aldı ve Pahom’un içine sığabileceği bir mezar kazıp, onu içine gömdü. Pahom’un ihtiyacı olan toprak parçası sadece bir metre seksen santimetreydi.
(İnsan Ne İle Yaşar)
Damla Karakuş
email protected
Instagram: biyografivekitap
