Bebekler kendilerini belli ritimde güvende hisseder
İnsan yaşam döngüsünün başından itibaren, dünyaya gelişiyle beraber belirtilmiş bir ritme gereklilik duyar. . Doğanın bu saydığımız döngülerine aşina olur, tanır ve bu döngülerin ritmik düzeni içinde kendini güvende hisseder. Ne süre uyuyacak, ne süre beslenecek, bakımı kimler göre gerçekleşecek bunların hepsinin, bugün psikologlarca yeni anne-babalara açıklanmış bir düzen içerisinde yapılması tavsiye edilir. Bu özellikle bebeklerin kendilerini güvende hissetmeleri ve anne-babaya tehlikesiz bağlanma süreçlerini olumlu etkileyen düzenler olarak değerlendirilir.
Yetişkinler de sürprizler aleyhinde acelecilik
Insanoğlu büyüdükçe, ritmik hayatların verdiği güven duygusu biraz farklılaşıyor. Olur Ya jurnal anlamında ani planlar yapabiliyoruz, bunlara harmoni sağlayabiliyoruz. Çünkü, bebeklerden ve çocuklardan ayrı olarak, hayatlarımızdaki her şeyin sorumluluğu bize ait, dolayısıyla tercihi kendimiz yapıyor, kararı kendimiz veriyoruz. Ama yine de yeni halk müziği, yeni mekanlar, yeni süreçler bizi son derece endişelendirebiliyor. Anında mümkün tehlikeleri, ihtimalleri hesaplamaya başlıyoruz. Bu nedenledir fakat örneğin, bazı ırk uzun yola çıkacakları günün gecesinde veya yeni bir işe açılmak üzereyken uyuyamaz, heyecanlanır ve de hatta kaygılanır.
İlişkiler de tutarlılık zorunlu
İnsan ilişkilerinden de öbür bir ritim beklentimiz var. Karşımızdakinin tepkilerinden de belirli bir tutarlılık bekliyoruz. Aksi durumlar, fevri davranışlar, beklenmedik çıkışlar iletişimdeki ritmi bozar ve tez o kişiden uzaklaştırma hissi uyandırır. Aksine, sürekli insanlar, olgun, ses tonu belli, tepkileri tahmin edilebilir, ne refah verir insana…
Ritmi korumak fazla zor
Gelişen teknoloji ile birlikte belirli bir ritme sadık kalmak zorlaştı. Gece yarılarına değin uyumuyor, Tv-internet arasında dolanıp dururken öte yandan her lahza her tarafta ulaşılabilir olduğumuz için işveren-arkadaş-aile üçlüsü arasında müdahale edilebilir alana hapsolmuş durumdayız. Bu karmaşada istediğimiz, önceden planladığımız ritme vefalı kalabilmek oldukça zor Hiç beklemediğimiz, anlarda hiç beklemediğimiz yerlerde bulabiliyoruz kendimizi, istemeye istemeye. İnsan bu anlarda telefonunu kırıp atmak istiyor ara sıra ya da telefonu icat eden kişiye saygılarını arzetmek.
Hayatı sadeleştirmekle başlıyor her şey
Hayatlarımızda kesin bir ritmi korumak biraz da hayatlarımızı sade yaşamayı gerektiriyor, aktiviteden aktiviteye koşmak, uzun saatler boyunca niyetlenmek ile pek olası yok. Her şeye bir hudut getirmek ve bu sınırlarda kendi ihtiyaçlarımızı programlamak… Bundan Başka kendimce birçoğumuz günlük hayatlarımızda ordan oraya savrulurken hangi ritimde yaşamak bizi mutlu kılar, neler bizi rahatlatır, nelere ihtiyacımız var bunu hiç düşünmeye bile fırsat bulamıyoruz.
Ritim, güvendir, beklenendir… En kısa zamanda kendi mutlu ve huzurlu ritmimizi bulabilmek umuduyla…
Hülya Akhan
hulya.akhan@kadinvekadin.net
Kadinvekadin.net özel içeriğidir.
