Berna Mutlu Aytekin: Bir Anne Basit Yetişmiyor

Berna Mutlu Aytekin ’i bloglarından ve sosyal medyadaki aktif paylaşımlarından tanıyoruz. Yazmaktan ve anlatmaktan çok keyif aldığının altını çizen Aytekin, kitabını sürecinin kaçınılmaz sonucu olarak adlandırıyor. Ne fazla şey yapmış da kendisini mutlu edecek o şeyi bulmuş, kitabı kimlere ulaşsın istiyormuş, her şeyi konuştuk…

Z KUŞAĞI DA HAYATA BENİM BAKTIĞIM GİBİ BAKIYORMUŞ

– Bundan Böyle insanları tanımanın fazla kolay yolları var, internet kaynakları bu anlamda baki nimetler sunuyor. Biz de Berna Mutlu Aytekin araması yaptığımızda karşımıza birbirinden farklı alanlarda faaliyet göstermiş, aralıksız tırmalayan bir kadınla karşılaştık. Size soralım, kimdir Berna Mutlu Aytekin?

Efendim ben Berna. 37 yaşındayım. Sanırım tam bir yap, islet, devret insanıyım ben. Projeyi buluyorum. Kendimi geliştiriyorum. Uzmanlaşıyorum. Rutine binmeden diğer bir proje ile öğrenme heyecanımı diri tutuyorum. Ömür tek bir mesleğin ardından koşmak için fazla kısa. İlerleyen yıllarda benim gibi seçimler yapan millet ile daha sık karşılaşacakmışız. Z kuşağı da hayata benim baktığım gibi bakıyormuş. Yaşayıp göreceğiz.

– Peki çalışma hayatınız için birincil neler yaptınız? Nasıl geldiniz buralara?

20 yaşından beri çalışıyorum. Ailemin yönlendirmesi ile Moda Tasarımcı almak için bir eğitim aldım. Fakat işi sevemedim. Bankacı olmaya niyetlendim. Üniversiteyi İşletme Fakültesinde okudum. Ardından 6 yıl bankacılık yaptım. Onun da hayallerinin mesleği olmadığını anladım. Blog tutmaya o dönem başladım.

– Kendini bulmak bazen uzun yollar gerektiriyor. Daha Sonra peki?

Izah Etmek bana iyi geliyordu. 30 yaş da meslek değiştirmek için hoş bir dönemeçti. Bankacılık ile vedalaştım .Yeni medya kavramının yeni ortaya çıktığı bir dönemdi. Iletişim sektörüne geçtim. Dijital Irtibat, kriz yönetimi ve asalet yönetimi konularında eğitimler verecek dek alanında ilerlediğim yıllarda işin getirdiği yoğun strese dayanamayarak kendime fotoğrafçılığı hobi olarak seçtim. Mükemmeliyetçilik tutkum yüzümden sırf ferahlamak için uğraştığım hobimi daha iyi yapabilmek için üniversitede eğitimlerini aldım ve yurt içi ve yurt dışı dergilere içerik üretmeye başladım. Daha Sonra da yetişkinlere ve çocuklara fotoğrafçılık eğitimleri vermeye başladım. Ve Ali nihayet gelmeye karar verince ise işten elimi eteğimi çektim.

– Ama biliyoruz oysa doğrusu tamamiyle da çekmediniz…

Oğluma ve doğuma konsantre oldum.Daha sonradan ayrıntılarıyla ihtiyaç nedeniyle başladığım projem emzirme kolyesi üretimi ile yeniden mükemmeliyetçilik anlayışım yüzünden markalaşarak yeni bir işe daha geçiş yaptım. Şu lahza halen dijital iletişim, resim eğitmenliği ve girişimciliği bir arada yürütüyorum. Ah evet bir de bugün bahsedeceğimiz kitabı yazdım.

BU SÜRECİN KİTABA DÖNÜŞMESİ KAÇINILMAZ OLDU

– Annelik deneyiminizi bir kitapta topladınız. Belki klişe, fakat kitap yazma fikri nereden çıktı?

Kitaplar benim için hep sığınak oldu. Kütüphaneler kafamı toplayacağım, kendimi bulacağım, öğreneceğim ve dolayısı ile mutlu olacağım yerler oldular. Benim gibi hissedenler var, biliyorum. Kelimelerim ile onlara gelmek istedim. Uzun yıllardır hem bloglarım üzerinden hem de sosyal ağlar üzerinden yardımsever içerik üretme gayretindeyim. Okuyucuya avantaj sağlayan içerikler için bunca uğraşınca, yazmaktan ve anlatmaktan keyif alınca bu sürecin kitaba dönüşmesi gerekli oldu.

– Anneliğe ve ebeveynliğe dair odak noktamız genelde “çocuk yetiştirmek” üzerinedir; fakat siz kitabınızda “Bir Anne Basit Yetişmiyor” dediniz. Bunu biraz daha açabilir miyiz?

Çocuk yetiştirmek adı üstünde sıfırdan bir inşa inşa etmekle alakalı. Hangi sıklıkla yemek yemek yemesi gerektiğini bile sizden öğreniyor çocuk. Uykuya nasıl dalacağını siz öğretiyorsunuz. Oturmasını kalkmasını ve daha bir sürü şey sizin oluşturduğunuz sıfırdan yapı ile oluşuyor. Ama bir annenin yetişmesi çok daha engebeli bir işlem. Bilmeyen insana aydınlatmak daha kolaydır. Fakat haberdar olan insana hele fakat yanlış haberdar olan insana doğrusunu aydınlatmak çok zordur. Bizim de ola ki doğru belki yanlış bunca takvim yaşadığımız bir hayatımız var. Bir bebeğin dünyamıza girmesiyle o hayat yerle bir oluyor. Bundan Böyle o hayattaki konfora, alışkanlıklara veda etmek durum. Dolayısıyla anne olduktan sonradan kendimizi her yerde kodlamak çok sıkıcı. Bir Anne Basit Yetişmiyor bütün da böyle bir hissiyat ile ortaya çıktı.

SABREDEN BİR DERVİŞ GİBİYİM

– Anneler artık “Onu yapma, bunu yedirme, şuraya götürme!” gibi aralıksız direktif veren dış sesleri azıcık da olsa kısabiliyor. Sizin kitapta anlattığınıza göre şiddet bir hamilelik süreciniz olmuş, bununla nasıl baş ettiniz?

Fazla iştahlı bir bayan olarak doktorlarımın “Dediklerimizi yapmazsan masada ölürsün!” sözü beni fazla etkiledi sanırım. Benzeyen arkadaş söylese ciddiye almayabilirdim belki; fakat doktorum söyleyince hiç sözünden çıkamadım. Çocuk sahibi olan kişiler hamilelik sürecini çok neşelendirici anıyor olabilirler; fakat ben öyle hatırlamak bile istemiyorum. O derece zordu. Asker yolu gözler gibi karnımdaki bebişin dışarı çıkmasını bekledim. Hamilellikten kaynaklanan pek fazla sıhhat sorunum da o doğunca geçti. Sabreden bir derviş gibiydim. İşe yaradı.

– Bir Anne Basit Yetişmiyor ile nerelere ulaşmayı hedefliyorsunuz? Kitabı alanları neler bekliyor?

Kitabım ile daha mutlu, daha kendinin farkında olan, daha içinde olduğu durumun zorluğunun bilincinde, çevresinden destek istemekten çekinmeyen ebeveynler oluşmasında bir katkım olsun istiyorum. Kitabı alanları eğlenceli ve yardımsever sohbet tadında bir macera bekliyor.

BİR HAYALPEREST OLARAK RUH DURUMUM: YIKILMADIM, LAKIN AYAKTA DA DEĞİLİM

– Kitabın içinde sık sık geçen bir hayaller-gerçekler ikilemi var. Daima gördüğümüz gibisini düş ediyoruz; fakat hayat böyle işlemiyor. Siz de buna mizahi bir dille yaklaşıyorsunuz. Şu çoğu kez yaşadığımız hayaller-gerçekler ikilemini, annelik sürecinize nasıl adapte ettiniz?

genel olarak düş mekanziması ile bir sorunum olduğunu düşünüyorum. Hiçbir vakit hayallerimdeki şeyler gerçek olmadı ve en ince noktasına kadar düş ederim, inanamazsınız. neticede hayal kırıklığı . Üzüntüden ölecek kıvama gelince konuyu yaradana bağlıyoruz artık, ne yapalım? “O böyle istedi çağrıda bulunmak ki bunda bir hayır var ya da beni öldürmeyen şey güçlendirir, haydi acı değil Rocky!” gibi sürekli kendimle kendimi gaza getirecek bir sohbet halindeyim. Bir hayalci olarak ruh durumum yıkılmadım ama ayakta da değilim.

– Annelere, anne adaylarına neler anlatmak istersiniz?

İçlerindeki sesi kulak vermek için dışarının sesini kıssınlar. Araştırsınlar, okusunlar. Data sahibi olmadan düşünce sahibi olunmuyor; lakin bilgiye sırtını dayayıp hissettiğini yapmak beni hiç yanıltmadı. Onlara tavsiyem insan bazen depresyonun kıyılarında böylece çok dolaşıyor oysa içini dinlediğinde hiç bir ses duyamıyor. O sesi hiç kaybetmesinler. Annelik yolu uzun ve çetrefilli. Hiç bir çocuk birbiri ile benzer değil. Çocuklarını mukayese yapmadan büyütmeye gayret etsinler.

HEPİMİZİN MOR İNEK OLMAYA ÇALIŞTIĞI DÜNYADA ASLINDA AYNI OLDUĞUMUZUN FARKINDA DEĞİLİZ

– Sosyal medyada ve bloglarınızda çoğu kez yeni içerikler üretiyorsunuz. Insanlar ürettiklerinizi neden seviyor sizce?

İnsanların ihtiyaçları olan içeriği onlara dostça bir dil ile sunduğuma inanıyorum. Sohbet etmeyi özledik. Daha Alçak mesajlar vermeden, birbirimize hava atmaya çalışmadan, sadece sohbet edebilmeye hasret kaldık.Hepimizin mor inek olmaya çalıştığı dünyada doğrusu benzer olduğumuzun farkında değiliz. Ben ürettiğim içerikler ile ayrıca okuyucuyu dinlendirip ayrıca de ona bir menfaat yarattığımı düşünüyorum. Kendilerini özel ve kayda değer hissetmelerini sağlayabiliyorsam yatağa mutlu yatıyorum.

– Anneliği üç kelimeyle tanımlamanız icabında hangilerini kullanırdınız?

Sevgi, mesuliyet, saygı!

Damla Karakuş: Teşekkürler…

Berna Mutlu Aytekin: Ben teşekkürler…